Doprinos bogatstvu kulturnog ambijenta Vrnjačke Banje daju skulpture u vrnjačkom parku. Još 1965. godine, tokom manifestacije „Vrnjačka jesen“, čiji su idejni tvorci Dobrica Ćosić i Miodrag B. Protić, održani su Vajarski i Simpozijum keramike, koji su okupili elitu vajarske umetnosti. Autoritet Dobrice Ćosića doprineo je tome da u Banju dođu dva prestižna svetska umetnika – Alina Šaponjikova i Ernst Neizvestni.

Dela ovih vajara od tada krase prostor kod „Starog bora“ oko koga je i nastao Park Skulpture Šapošnjikove (Sirena i Leptir) i Neizvestnog (Kentaur i Kamena suza). Posetioci iste mogu videti u parku Vrnjačke Banje. Ništa manju pažnju ne zaslužuju ostvarenja domaćih vajara: Matije Vukovića (Majka sa umrlim detetom), Olge Jančić (Zatvoreni oblik), Momčila Krkovića (Čovek tvrđava), Pavla Pejovića (Portret), Vladimira Komada (Ptice), Bogdana Bogdanovića (Mudrost i knjiga)…

U Centralnom vrnjačkom parku je smešten Spomenik kralju Aleksandru  Karađorđeviću. Ovo je prvi i najstariji spomenik koji je uklonjen odmah nakon Drugog svetskog rata. Spomenik je 2006. godine vraćen na svoje staro mesto. Podizanju spomenika zajednički su doprineli „Kolo srpskih sestara“ i „Društvo prijatelja Vrnjačke Banje“.  Spomenik je delo vajara Ivana Paleka, a postament od crnog jablaničkog granita je kamenorezac Frančesko Berbelji iz Čačka, po nacetu profesora Branka Tanazevića.

U Vrnjačkom parku nalaze se spomen biste i reljefi: Miodraga Čajetinca Čajke, Žike Valjarevića, Dr Nikole Džamića, Miodraga B. Protića, Cara Konstantina, Danila Bate Stojkovića, Vladete Vukovića, Jovana Miodragovića, Dr Dušana Radića, Boška Ruđinčanina, kao i spomen ploče.